Ανάρτηση πανό με αφορμή τη δολοφονία της Regan Russell

Στις 19 Ιουνίου δολοφονήθηκε η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των μη ανθρώπινων ζώων, Regan Russell. Βρισκόταν έξω από το σφαγείο fearmans στο οντάριο του καναδά για να δηλώσει την αλληλεγγύη της προς τα μη ανθρώπινα άτομα που οδηγούνται στο θάνατο εκεί, όταν οδηγός φορτηγού που μετέφερε γουρούνια στην είσοδο του σφαγείου πέρασε από πάνω της, αυξάνοντας μάλιστα την ταχύτητα του οχήματος. Μόλις 2 ημέρες πριν, πέρασε στο οντάριο το νομοσχέδιο 156 (bill 156) που είχε προταθεί από την συντηρητική κυβέρνηση, καθιστώντας παράνομη την απαθανάτιση και δημόσια έκθεση εικόνων βίας κατά των μη ανθρώπινων ατόμων σε αγροκτήματα και οχήματα μεταφοράς τους. Το νομοσχέδιο συνδέεται ξεκάθαρα με την πίεση που ασκεί η κρεατοβιομηχανία (big ag) στο κράτος και στόχο έχει, για ακόμα μια φορά, να αποκρύψει τις αθλιότητες που συμβαίνουν στα άλλα ζώα μέσα στις δομές εγκλεισμού, καθώς και να φιμώσει τους ακτιβιστές που προσπαθούν να δείξουν την πραγματικότητα αυτής της βιομηχανίας.

Η δολοφονία της Regan δεν ειναι πρωτοφανές συμβάν. Εδώ και δεκαετίες, ακτιβιστές που αντιτίθενται στην κανονικότητα του καπιταλιστικού συστήματος, στην εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων και στη λεηλασία της φύσης, δολοφονούνται από αυτούς, των οποίων τα συμφέροντα πλήττουν. Η λίστα είναι τεράστια, γι’ αυτό παραθέτουμε ορισμένα μόνο παραδείγματα:

  • 6 Ιανουαρίου 1976: Ο William Sweet, ακτιβιστής κατά του κυνηγιού και μέλος της LACS (League Against Cruel Sports), δολοφονήθηκε μετά από καυγά με έναν κυνηγό πτηνών. Ο κυνηγός καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση αλλά αργότερα αφέθηκε ελεύθερος.
  • 21 Ιουλίου 1980: Ο Wilson Pinheiro, πρόεδρος της Brasiléia Rural Workers Union και υπερασπιστής του δάσους του αμαζονίου ενάντια στους κτηνοτρόφους που προσπαθούσαν να το καταστρέψουν, δολοφονήθηκε από τα άτομα των οποίων τα συμφέροντα έπληττε.
  • 7 Οκτωβρίου 1985: Ο Fernando Pereira βρισκόταν στο πλοίο “Rainbow Warrior”, της Greenpeace (δούλευε ως φωτογράφος στην οργάνωση), όταν αυτό βομβαρδίστηκε από τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες και βυθίστηκε στο λιμάνι του ώκλαντ στη νέα ζηλανδία.
  • 27 Δεκεμβρίου 1985: Η Dian Fossey, πρωτευοντολόγος και οικολόγος, που μελέτησε και φρόντισε γορίλες στη ρουάντα, βρέθηκε νεκρή στην κρεβατοκάμαρα της καμπίνας της. Ο θάνατός της ήταν δολοφονία, πιθανότατα με εντολή παράνομων κυνηγών, στους οποίους αντιστεκόταν έντονα.
  • 6 Απριλίου 1987: Ο Vicente Cañas, ακτιβιστής που βοήθησε την φυλή του Αμαζονίου, Enawene Nawe, να διασφαλίσει τα εδάφη της και να αυξήσει τον πληθυσμό της, ασκώντας πολιτική πίεση στην κυβέρνηση της βραζιλίας. Αργότερα έμειναν μαζί τους για πάνω από 10 χρόνια, μαθαίνοντας την κουλτούρα τους και προσφέροντας συνεχή βοήθεια. Δολοφονήθηκε όταν κτηνοτρόφοι εισέβαλαν στο σπίτι του, κοντά στο χωριό των Enawene Nawe.
  • 22 Δεκεμβρίου 1988: Ο Chico Mendes, έχασε τη ζωή του στο σπίτι του, αφού ενας κτηνοτρόφος έδωσε εντολή δολοφονίας του κι έγινε ο 19ος βραζιλιάνος ακτιβιστής κατά της αποψίλωσης των δασών που δολοφονήθηκε τη χρονιά εκείνη.
  • 9 Φεβρουαρίου 1991: Ο 18χρονος hunt saboteur, Mike Hill, δολοφονήθηκε όταν εσκεμμένα τον πάτησε κυνηγετικό αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια κυνηγιού των “Cheshire Beagles”, στου οποίου το σαμποτάζ συμμετείχε. Ο θάνατός του χαρακτηρίστηκε ως ατύχημα και δεν ασκήθηκαν διώξεις κατά του οδηγού, Allan Summersgill.
  • 3 Απριλίου 1993: Ο 15χρονος hunt saboteur, Tom Warby, έχασε τη ζωή του επειδή εσκεμμένα τον πάτησε με αυτοκίνητο ο κυνηγός αλεπούδων, Allan Ball, ενώ άλλοι παρευρισκόμενοι κυνηγοί γελούσαν, ανακοινώνοντας “νίκη”. Ο Ball δεν διώχθηκε.
  • 1 Φεβρουαρίου 1995: Η Jill Phipps, 31χρονη ακτιβίστρια, πατήθηκε από φορτηγό που μετέφερε μοσχαράκια “γάλακτος” για εξαγωγή ζωντανών ζώων (live export) στο αεροδρόμιο του κόβεντρι κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας. Οι αρχές δίωξης αποφάσισαν να μην κινηθούν νομικά κατά του οδηγού.
  • 20 Φεβρουαρίου 1995: Ο Karel Van Noppen ήταν κτηνίατρος που ερευνούσε παράνομες πρακτικές στη βιομηχανία κρέατος του βελγίου. Δολοφονήθηκε από εκτελεστές μιας ισχυρής διεθνούς μαφίας που επέβαλε βίαια τα συμφέροντά της στη λειτουργία της βιομηχανίας, μετά από ανακαλύψεις σχετικά με τη χρήση αυξητικών ορμονών, έχοντας λάβει, λίγες μέρες νωρίτερα, απειλές για τη ζωή του.
  • 17 Σεπτεμβρίου 1998: Ο 27χρονος David Chain, αμερικάνος περιβαλλοντικός ακτιβιστής, δολοφονήθηκε όταν τον πλάκωσε το δέντρο που έριξε πάνω του ένας οργισμένος υλοτόμος στο δάσος headwaters στην καλιφόρνια. Το γεγονός, όπως και παρόμοια που είχαν συμβεί στο παρελθόν, καλύφθηκε από την αστυνομία ως “ατύχημα”.
  • 17 Σεπτεμβρίου 2003: Η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των μη ανθρώπινων ζώων Jane Tipson έχασε τη ζωή της στο νησί αγία λουκία της καραϊβικής. Ο θάνατός της φημολογείται πως συνέβη λόγω συμβολαίου δολοφονίας, σχετιζόμενο με μια διαμαρτυρία κατά της κατασκευής ενός δελφιναρίου στο νησί, όπου παρευρέθηκε.
  • 12 Φεβρουαρίου 2005: Η Dorothy Stang, 73χρονη ακτιβίστρια που συμμετείχε σε καμπάνιες κατά της αποψίλωσης του αμαζονίου, έχασε τη ζωή της στο δάσος, αφού την πλησίασαν δύο οπλισμένοι άνδρες, την ρώτησαν αν οπλοφορεί, κι αργότερα την δολοφόνησαν πυροβολώντας την αρχικά στο στομάχι και, αφού έπεσε στο έδαφος, πέντε φορές στην πλάτη και στο κεφάλι. Οι άνδρες δούλευαν για μια κτηνοτροφική εταιρία.
  • 13 Ιανουαρίου 2006: Η Joan Root, οικολόγος και ακτιβίστρια κατά του παράνομου κυνηγιού και αλιείας, δολοφονήθηκε από τέσσερις εκτελεστές στο ίδιο της το σπίτι. Οι δολοφόνοι της δήλωσαν αθώοι κι αφέθηκαν ελεύθεροι.
  • 24 Μαΐου 2011: Ο Jose Claudio Ribeiro da Silva και η Maria do Espirito Santo, ακτιβιστές κατά της αποψίλωσης των δασών, δολοφονήθηκαν από πληρωμένους δολοφόνους, έπειτα από χρόνιες απειλές κατά της ζωής τους από ιδιοκτήτες ράντσων με αγελάδες. Ο κύριος ύποπτος αφέθηκε ελεύθερος και δεν ασκήθηκαν άλλες διώξεις.
  • 31 Μαΐου 2013: Ο Jairo Mora Sandoval, ακτιβιστής για την υπεράσπιση των θαλάσσιων χελώνων στην κόστα ρίκα, έπεσε θύμα απαγωγής μαζί με άλλες τέσσερις εθελόντριες από παράνομους κυνηγούς χελώνων. Τα υπόλοιπα άτομα κατάφεραν να ξεφύγουν, αλλά το νεκρό σώμα του Jairo βρέθηκε στην παραλία το επόμενο πρωί. Τον είχαν δέσει, χτυπήσει και αφήσει να πεθάνει από ασφυξία.
  • 19 Ιουνίου 2020: Regan Russell

Οι δολοφονίες των χιλιάδων ακτιβιστών έρχονται να συμπληρώσουν τη βασική δολοφονική διαδικασία της βιομηχανίας εκμετάλλευσης των άλλων ζώων και της σπισιστικής κοινωνίας που εξοντώνει τα μη ανθρώπινα ζώα και καταστρέφει τη γη σε καθημερινή βαση σε ανυπολόγιστο βαθμό. Ανεξάρτητα με το αν ταυτιζόμαστε με τον τρόπο δράσης και τις ιδεολογίες των παραπάνω ακτιβιστών, αναγνωρίζουμε τις δολοφονίες τους ως έκφραση της επιρροής που ασκεί το κέρδος και τα καπιταλιστικά συμφέροντα αλλά και ως έκφραση της συνολικής κυριαρχίας πάνω στα άλλα ζώα και τη γη. Για το λόγο αυτό, δεν ξεχνάμε τους αγωνιστές που χάθηκαν και δυναμώνουμε τον αγώνα μας. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε τη στιγμή που το κράτος, οι βιομηχανίες και οι σπισιστές μας σκοτώνουν. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε όταν δολοφονούνται ανθρώπινα και μη ανθρώπινα συντρόφια μας και αγωνιστές. Ό,τι και να λέει ο κάθε εξουσιαστικός και ανθρωποκεντρικός νόμος, όσο κι αν μας χτυπάνε, εμείς θα συνεχίζουμε να εκθέτουμε το άθλιο σύστημα που τους δίνει εξουσία μέχρι να γίνει στάχτες.

Με αφορμή τη δολοφονία της R. Russell, αναρτήσαμε πανό στο Πολυτεχνείο με σύνθημα:

R. Russell, J. Phipps, K. Van Noppen, D. Stang, J. C. R. da Silva, M. do Espirito Santo, Ch, Mendes

ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΕΑΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΖΩΩΝ

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ

Μέχρι την Ολική Απελευθέρωση

Αναρχική Πρωτοβουλία για την Ολική Απελευθέρωση

LibeЯRats

Comments are closed.